Kendimi suçlu hissettiğimi ve utandığımı gayet iyi biliyordum ama masum bir çocuktan başka bir şey değilken bir parça et veya patates yüzünden niye utanmam, hatta kendimi suçlu hissetmem gerektiğini hiç anlamıyordum.
Fotoğraflı vitrine baktığımda, insanların ölmesi gerektiğini kavrardım. O kadar da değil, çoğu kez daha şimdiden ölmüş görürdüm onları, ölüm tıraşı olmuş, ölüm kıyafetlerini giymiş, ölüm fotoğrafı çektirmişlerdi.