Kemikler
Cem UğurEn Beğenilen Kemikler Gönderileri
En Beğenilen Kemikler kitaplarını, en beğenilen Kemikler sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Kemikler yazarlarını, en beğenilen Kemikler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.rüyasında görmüş Ebe Ana...
"Ama daha ölümümüze var, önce ben göçerim. Sonra siz. Daha vaktimiz var, çok şey görecek, daha çok acı çekeceksiniz. Çünkü burada doğduk, burada yaşadık,"
Sayfa 35 - Sel Yayıncılık - 1.Baskı(Şubat 2020)
Sevinçler gelip geçecekti ama acılar hep yüreğinde kalacaktı.
Sayfa 132 - SelKitabı okudu
Keşke yazabilseydim.
Eğer yazabilseydim içimde bir soğuma olduğunu yazacaktım. Bitmeyecek ve dinmeyecek bir soğuma. Yaşadıklarımın, gördüklerimin, duyduklarımın içine sızan ve bir süre sonra onları benden uzaklaştıran, izlettiren, yabancılaştıran bir soğuma.
Sayfa 18 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Hep aynı hissizlik vardı içimde. Bu hissizlikten dolayı kendimi suçladığım zamanlar da oldu, hak verdiğim de...Karakterim böyle, diyordum hep. Bir yabancıydım ben. Memleketime, akrabarıma, tarihime ve daha bir sürü şeye...O olayın üzerinden yıllar geçmiş ve zaman her şeyi değersizleştirmişti çünkü...bu tepkisizlikten başka ne gelirdi elimden!!! Eğer o olay yaşanmasaydı yine böyle biri mi olurdum? O kadar çok sordum ki bu soruyu kendime...
Sayfa 16 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Gerçek; yazılandan, görülenden, duyulandan yada kurgulanandan çok farklıymış. Gerçek hissedilenmiş. Can yakıcı, benzersiz ve dile gelmez.
Sayfa 42Kitabı okudu
Çuvalı aldım, hafifti, kemikler birbirine çarptığında kurumuş ceviz kabuklarını andıran bir ses çıkarıyordu. Şaşkındım. Böyle bir sonu hiç tahmin etmemiştim. Anlatsam kimseyi inandıramazdım. Yıllarca babamı sormuştum, şimdi elimdeki çuvalın içindeydi. Acı bir tat vardı ağzımda. Peş peşe, "Çuvaldaki babam değil kemikleri," dedim içimden. İnsan kemik değildi. Ruhtu. Babamın ruhu hep yanımdaydı, öyle de kalacaktı. Bunlar kemikti, gömülecekti.
Sayfa 183 - SelKitabı okudu
"Pepo! Keko! Kamî kişt? Mi kişt! Kamî şut? Mi şut!"
Sayfa 97 - SelKitabı okudu
KEMİKLERİN HAYKIRIŞI
"Çuvalı aldım, hafifti, kemikler birbirine çarptığında kurumuş ceviz kabuklarını andıran bir ses çıkarıyordu. Şaşkındım. Böyle bir sonu hiç tahmin etmemiştim. Anlatsam kimseyi inandıramazdım. Yıllarca babamı sormuştum, şimdi elimdeki çuvalın içindeydi. Acı bir tat vardı ağzımda. Peş peşe, "Çuvaldaki babam değil kemikleri," dedim içimden. İnsan kemik değildi. Ruhtu. Babamın ruhu hep yanımdaydı, öyle de kalacaktı. Bunlar kemikti, gömülecekti."