Kendilikten Kaçış- Sınırları Yıkmak Birliğe Duyulan Açlık
İlany KoganKendilikten Kaçış- Sınırları Yıkmak Birliğe Duyulan Açlık Gönderileri
Kendilikten Kaçış- Sınırları Yıkmak Birliğe Duyulan Açlık kitaplarını, Kendilikten Kaçış- Sınırları Yıkmak Birliğe Duyulan Açlık sözleri ve alıntılarını, Kendilikten Kaçış- Sınırları Yıkmak Birliğe Duyulan Açlık yazarlarını, Kendilikten Kaçış- Sınırları Yıkmak Birliğe Duyulan Açlık yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
...tarih asla tam anlamıyla geride kalmaz. Yani geçmiş asla ölmez; asla yok olmamak üzere zihinde yaşar.
Turner (1938) geçmişle bugünün iç içe geçmiş doğasını uzdille tanımlar ve bugünü işlenmemiş gelecek ve geçmişi de işlenmemiş bugün olarak görür.
Khan (1979), Joseph (1982) ve Kogan'ın (1990) konu üzerine yazdıklarını temel alan Akhtar (2000) psişik acı kavramını şu şekilde özetler: "Sözsüz bir özlem, kendilikte yırtılma ve psişik çaresizlik duygusu ... muğlak ve başkalarına aktarılması çok zor. Genellikle önemli bir nesnenin kaybını ya da o nesnenin kişinin anaklitik (destek temelli) gereksinimlerini ansızın reddetmesinin ardından ortaya çıkar" (s. 229).
Freud (1912-13) yasın sonlanımını şu şekilde tanımlamıştır: "Yas tutma ödevi, sağ kalanın anılarını ve umutlarını ölüden kopartmaktır." (s. 65).
Anna Freud (1960) bu tanımı geliştirerek, "analitik anlamda alındığında yas bireyin dış dünyadaki bir gerçeği (yatırım yapılmış nesnenin kaybı) kabul et me ve iç dünyada buna karşılık gelen değişiklikleri (kayıp nesneden kendini geri çekme) gerçekleştirme çabasıdır" (s.58) der. Bowlby (1961) yası sevilen nesnenin kaybının harekete geçirdiği psikolojik süreç olarak görmüş ve bunun genellikle nesneden vazgeçilmesine götürdüğünü öne sürmüştür.
Diğer açıdan, yas yaşamın bir evresinden diğerine büyümeye ve değişime eşlik eden süreçtir. Pollock (1978) yasın yalnızca nesne-kaybıyla bağlantılı bir süreç olmadığı, aynı zamanda büyüme ve gelişmeyle de bağlantılı olduğu sonucuna varmıştı. Ona göre yas "yeni bir iç denge düzeyinin ve bununla bağlantılı dış dengenin yeniden kurulmasını içeren dizil ardışık evrelerde ortaya çıkan evrensel ve uyuma yönelik bir dizi intrapsişik işlemdir" (s. 262).
Yani, ilginin asimetrik dağılımı yaşam boyu var olan arzuları doyurur --annenin bakışının sadece kendinde sabitlenmesi ve rahmin yatıştırıcı kozasına dönüş.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Bir-lik düşlemleri ayrıca, kısmen analitik çerçevenin yapısına bağlı olarak, tedavinin kendisiyle de pekişir.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Akhtar (2000) psişik acı kavramını şu şekilde özetler: "Sözsüz bir özlem, kendilikte yırtılma ve psişik çaresizlik duygusu ... muğlak ve başkalarına aktarılması çok zor. Genellikle önemli bir nesnenin kaybını ya da o nesnenin kişinin anaklitik (destek temelli) gereksinimlerini ansızın reddetmesinin ardından ortaya çıkar"
Bir sevgi nesnesi yitirildiğinde, yalnızca aktüel nesneyi yitirmekle kalmaz, kendiliğimizin o nesnenin içimizdeki tamamlayıcısı olan yanını da yitiririz; bunun yanında onunla yakın bağlantı içinde olan iyilik halini de.
Düşlem yoluyla örselenme: Ebeveynini anlayarak ona yardım etmek için bitmez tükenmez çabalar içine giren çocuk travmatik yaşantıyı ve eşlik eden duygulanımları düşlemde yeniden yaratmak yoluyla onun başından geçenleri yaşantılamaya çalıştığında bu durum oraya çıkar.
Anne babanın duygusal erişilmezliğinden kaynaklanan örselenme: Toptan eşduyum gereksinimini doyurarak ebeveyni rahatlatmaya çabalayan çocuk, bir yandan aslında kendisine anne babalık yapacak olanı ararken, muhtaç ebeveyni beslemek üzere onunla bir tür birlik hali başlatır.
Çocuğun anne babasının travmasını tekrarlama aracı olarak sömürülmesi yoluyla örselenmesi: anne baba, kendisiyle çocuğu arasında geçirgen bir zar yaratır ve yıkıcı doğaları yüzünden kendi içinde tutamadığı veya diğer yetişkin eşlerle paylaşamadığı yas ve saldırganlık duygularını bu zar aracılığıyla çocuğa iletir. Aslında bir yansıtmalı özdeşleşme olan bu süreç, anne babanın kendileri için ölümcül olabilecek muazzam öz-yıkıcılığını azaltma işlevi görür.
Freud travmayı aşırı uyarılmaya karşı koruyucu bariyerleri aşan, kişiliğin bütünlüğünü kökten tehdit eden bir dışsal uyaran fazlalılığı olarak ele almıştır.
Ego, bireyin iç ve dış dünyaları arasında, içsel psişik dünyası ve diğer insanların psişik dünyaları arasında bir hat çizen yüzeydir, Anzieu ve Houzel'in "psişik zarf" adını verdikleri bir yüzey.
Kapsayıcı bir nesneyle özdeşleşmek için hiçbir fırsatı olmamış olan çocuklar, kusurlu bir kendilik bütünleşmesinden ve içsel ve dışsal alanlar arasında sağlıklı ayrım yapamamaktan mustariptirler.
...sağlıklı bir kimliğin alameti farikası olan "değişimin tam ortasındaki süreklilik"...
Başkalarıyla kurulan ilişkilerde yaşanan zorluklar, çoğu zaman kişinin kendisiyle olan ilişkisindeki rahatsızlık ile bağlantılıdır.
Sayfa 23Kitabı okudu