Kendilikten Kaçış- Sınırları Yıkmak Birliğe Duyulan Açlık
İlany KoganSözler ve Alıntılar
Nasıl bir yandan yatıştırıcı anneye tutunurken bir yandan onun boğucu pençesinden kaçılabilir?
Akhtar (2000) psişik acı kavramını şu şekilde özetler: "Sözsüz bir özlem, kendilikte yırtılma ve psişik çaresizlik duygusu ... muğlak ve başkalarına aktarılması çok zor. Genellikle önemli bir nesnenin kaybını ya da o nesnenin kişinin anaklitik (destek temelli) gereksinimlerini ansızın reddetmesinin ardından ortaya çıkar"
İçindeki boşluktan sakınmak için kendisini sürekli meşgul tutmak ister gibiydi.
...tarih asla tam anlamıyla geride kalmaz. Yani geçmiş asla ölmez; asla yok olmamak üzere zihinde yaşar.
Turner (1938) geçmişle bugünün iç içe geçmiş doğasını uzdille tanımlar ve bugünü işlenmemiş gelecek ve geçmişi de işlenmemiş bugün olarak görür.
Yas tutmak gereklidir, çünkü gerçekçi yararlılıklarını kaybetmiş bağları ve tutumları bırakmamıza izin verir, bu sayede büyümeyi ve gelişmeyi kolaylaştırır.
Freud travmayı aşırı uyarılmaya karşı koruyucu bariyerleri aşan, kişiliğin bütünlüğünü kökten tehdit eden bir dışsal uyaran fazlalılığı olarak ele almıştır.
Kapsayıcı bir nesneyle özdeşleşmek için hiçbir fırsatı olmamış olan çocuklar, kusurlu bir kendilik bütünleşmesinden ve içsel ve dışsal alanlar arasında sağlıklı ayrım yapamamaktan mustariptirler.