Sözler ve Alıntılar
"Değil mi ki ancak Hak'tır kaim binnefsihi,
demek ki özne ötekiyle ünsiyeti içre/ötekiyle ünsiyeti sayesinde kaimdir. Bu özne, şu özne ile öz-de-eş'tir. Dolayısıyla bir öznenin yalıtık özdeşliği değil ama bir başkasıyla öz-de-eş-liği ona kimliğini veren onu o kılan..."
"Değil mi ki öz özler ötekini, ötekine kaynar kanı, yalıtıklık sürgünüdür özün, öznenin.
Öz kanar çünkü kendibeslek değil.
Öz başkayı öz-leyerek kend'olur.
Sosyallik içre ötekidir özün özlediği.
O ancak ötekiyle hemhâlliği içre kendisidir.
"Kişinin ikiziyle -ruh ikiziyle- buluşması, zamansal varliğında bir nevi ebediyeti yakalaması, dolayısıyla fâniliğinin üstüne yükselmesi değil midir bir bakıma? Kend'oluşun en esaslı yolu -ötekini demeyeceğiz burada- ikizini yani benzerini bulmaktan geçiyor belki de. Kişinin basitçe ötekisi değil de, 'hem kendisi, hem de başkası'dır ikizi, Ona kavuşmak 'kendinden başka'ya değil de 'kendindeki başka'ya kavuşmaktır daha ziyade. Kişi sevgili ya da dostla 'aynı bedende iki ruh' gibi ya da
aynı karında iki kardeş gibidir..."
Özne mutlak anlamda hiç de kendiyle özdeş (kendiyle kaim) değildir, ama doğrusu bir başka özneyle özde eştir. İşte bu özde eşliktir ki özneler arası ünsiyeti peyda eder -bu en yalın anlamıyla s(ev)gidir. Bu, söz gelimi eşimle aynı evi paylaşmamdır, aynı evi, aynı rahmi, aynı karnı... Eş'liği dar anlamda almamak lazım. Öznenin özneyle bitişikliği, komşuluğu, kardeşliği (karın-daşlığı), kısacası eşliği söz konusudur. Özdeşlik değil, öz-de-eş-lik kısacası..."
Sayfa 48Kitabı okudu
"Yürürüz, yol bizimle yürür.
Yürüyen yola yoldaş oluruz.
Yürüyen yolun yürüyüşüne tanık oluruz.
Tanığızdır, çünkü yoldaşızdır.
Yoldaşızdır, çünkü yoldayızdır.
Yolda olmak yolla birlikte yürümektir.
Yolla birlikte yürümek yollaşmaktır.
Yolda, yol ve yolcu birbirine karışır.
Yolda-oluş.
Yol yolcunun, yolcu yolun refiki olur. Başlangıcı izhar eder ve bu refakat, başlangıcı açımlar. Demek ki başlangıç yolda-oluştadır. Ve başlangıç yolda-oluşu toparlar."
Yine, yeniden yolculuk görünüyor bana,
Koyu buluttan henüz çıkmışım,
Kervanla birlikte şehre doğru yol alıyorum.
Sen yoksun hâlâ.
Kalabalık içinde yalnızlık bu defa da.
Yokluğunda varsın ama, benimlesin,
Özvarlığıma dâhil var-yok arası varlığın.
Yoksa sen de mi koyu bulutun içindesin,
kör kuyunun dibindesin?
Sen de mi oradan çıkarılmayı bekliyorsun?
Gel, bekliyorum.
Bekle, geliyorum...
Sayfa 26Kitabı okudu
"Yürüdükçe başlangıçtan uzaklaşıyor değilizdir; bilakis biz, başlangıca doğru yürürüz, yüreğe doğru, yürümek başlangıcı keşfe yönelmektir; başlangıç ardımızda bıraktığımız şey değildir; ama o, önümüzdedir. Yolda,her adım bir başlangıç, başlangıca bir yönelmedir.
Biz ona doğru yürüdükçe o kendini bize açar..."