Kitabın içinde on iki öykü var. Genel olarak içinde bulunduğumuz hayatlarda, sistemlerde kısılı kalmışlık hissi vardı öykülerde, günlük hayatta sıradan insanlar vasıtasıyla anlatılmış. İlk iki öykü güzeldi ama diğerlerinden çok etkilenemedim. Yine de Türk bir yazardan kendi kültürümüzü böyle yalın bir dille ve hayatta derinde yer alan birtakım şeylere dokunma hissiyle okumak güzeldi.
İsmi ilgimi çektiği için okumaya karar vermiştim, kimsenin atlamadığı balkonlar ifadesinin geçtiği ikinci öykü de kitaptaki açık ara en iyi öyküydü benim için. Bir hapishaneden kaçarcasına gizlice tuğlaları sökerek evine kaçak balkon yapan adamı hep hatırlayacağım.
