Itiraf etmek gerekir ki, yazı hayatımın başlangıcında bir sorundu benim için: Alkol de, uyarıcılar da. Bunda, sanıyorum, seçmem gereken yaşama modelinin, üslubunun beni zorlamış olmasının payı az değildi: "İş'lerine saygı duyduğum bazı şairler, yazarlar nere- deyse hiç içmiyorlardı: Ece Ayhan, Bilge Karasu, Nermi Uygur"İş"lerine saygı duyduğum bazı şairler, yazarlar da neredeyse aralıksız içiyorlardı: Turgut Uyar, Selâhat- tin Hilav sözgelimi. Ne olursa olsun, alkole asıl yakın duranlar şairlerdi: Fazıl Hüsnü, ORifat, Melih Cevdet, Necatigil, Külebi, Cemal Süreya, Ahmet Oktay çok ol- masa bile düzenli kullanıyorlardı alkolü; Can Yücel, Edip Cansever, Turgut Uyar, Metin Eloğlu ise çok ve dü- zenli. Yazarlar, şairlere oranla daha az yakın görünüyor- lardı alkole: Haldun Taner'den Tahsin Yücel'e, Yusuf Atılgan'dan Adalet Ağaoğlu'na genel tablo bana öyle gö- rünüyordu. Şüphesiz alkole genelde uzak durmuş şair- ler de vardı, Attilâ Ilhan gibi; yakın durmuş yazarlar da. Bir "yasa"sı, "genel kural"ı yoktu işin belki, ama eğilim- ler vardı besbelli ki, Beni "alkol'ün etkileri üzerinde dü-
şünmeye biraz da o eğilimler yöneltti