Artık uyku, ağır bir sis gibi üzerini örtmeye başlamıştı. Beatrice kulağına ninni gibi gelen kalbin atışlarının ve Carter'ın mırıldanarak söylediği tatlı sözlerin etkisiyle giderek boşluğa düşüyordu. Belki hayal, belki rüya, belki de gerçek... Ama uykuya dalmadan önce kafasında yankılanan ses şöyle diyordu. "Sen benimsin Beatrice... Her zaman benimdin." Gülümsedi. Bunu asla unutmayacaktı. Hayal bile olsa...