Hayatlarını “görünmek” üzerine bina edenlerin, bir müddet sonra “görünmez” olmaları kaderin bir tecellisidir. Çünkü sürekli göz önünde olan “gözden düşer.”
Aşkın mekânı kalpmiş, mekân sahibi ise Allah! Bahçeden gül isteyen, gülden önce hane sahibine varırmış ki muradı hasıl olsun. Şair ne güzel söylemiş:
“Sen varken ona mı yalvaracağım?
O da beni sevsin Rabb’im,
Bunu ancak sen yaparsın!”