Biz niçin yaşardık, ayakkabımızın altında kalan son tozla rüzgar her şeyimizi yok ettikten sonra? Bir insan tam otuz yıl, belki de kırk yıl boyunca bu küçük salonda nefes almış, okumuş, düşünmüş, konuşmuştu. Aradan sadece üç yıl geçmesi ve yeni birilerinin gelmesi yeterliydi unutulup gitmesi için.