Huzursuz bir ruh Erözçelik... Şiirle, gerçek şiirle iştigal eden ruhların kaçınılmaz "yazgısına" uğramıştır o da. Hayatın içinde çekimser kaldığı ve göstermeye imtina ettiği duygudurumları şiirinde işlemiştir. Bunu yaparken de, dili adeta yapıbozuma uğratıp, kendi şiir evreninin dilini yine kendisi yaratmış ve böylelikle kendi şiirinin müstakil tanrısı olmuştur. Zor bir şiirdir Seyhan'ın şiiri ve kendi hayat ansılarından kendine has şiir diliyle devşirdiği dizeleri; kimi zaman bireysel bir sayıklamayı, kimi zaman mitolojiden aldığı duygusal itkilerle harceylemiş bir şekilde önce kendi içinde sindirerek, sonra da şiir dolaşıma sokarak önümüze getirmiştir. Çok da bir şey söylemez aslında şiirleri, mütevazı bir adamın kendi şahsi rehabilitesi için, yine kendine dönük birer eczalarıdır adeta. Ergenliğinden, olgunluğuna, içinde büyüdüğü kültürün doğaçlamalarına varana değin, bireysel hayat hikayesini, bir film şeridi gibi gözlerinin içinden geçirerek otobiyografik bir şiir yaratmış gibidir de öte yandan. Sonra Nilgün'le olan arkadaşlıkları, Şiir Atı oluşumiyle edebiyata yaptığı katkıları, bittabi Ergülen'in anlatımiyle, pekişmiş şair arkadaşlıkları ve sevilen, güzel hatırlanan bir şair olarak evrende kapladığı alan hiç de azımsanmayacak denli büyük olsa gerek. Üstelik bir reklamcının şair olması, bana mucizeler denli enterasan geliyor, etki-tepki misali...
Seyhan da yeni tanış olduğum bir şair değil elbette, yeniden şiirinin üstünden kuş bakışı uçarak, şiirinden aldığım duyguyu tazelemek istedim.
Seveceksiniz.
