Ardında kalmaya alışmış olsam da bu kez gerçekten ardında, çok gerinde kaldığımı bilmenin kahrı içimde. Beni hiç hatırlamadan dolaştığın sokaklara küskünüm. İnsan en çok unutulunca kahroluyormuş bilir misin? İçin en çok özlediğin ve hiç özlenmediğini bildiğin zamanlarda acıyormuş. Ayrılık ancak böyle zamanlarda gerçekten anlam kazanıyormuş anladım. Ardında, çok uzak bir yerlerden hâlâ selamlar gönderiyorum sana. Kaç gün, kaç ay, kaç yıl daha?