Lisede çok sevdiğim bir edebiyat hocam vardı "Şiir bilen adamdan zarar gelmez Leyla" demişti bir keresinde...
Yalan mıydı ?
Şiir yazardı Cenk ,çok da güzel okurdu o şiirleri.... O halde nasıl bu kadar kötü olabilmişti ?
°•☆
Günah onlarındı, kirlenen bendim sanki... Günahkar onlardı, lanetlenen bendim...
Acı vardı... ama tenimde, saçlarımda değildi...
Göğsümün altında, sırtımın ortasındaydı. Yaşadığım alelade bir kaybediş değildi... Bunun adı ihanetti...
☆•° Babama veda edememiştim.
Son görev mi diyorlardı buna ?
Saçmalık ! Bir görev değildi bu.... Sevdiğinle bir arada olabilme şansına sahip olduğun son buluşmaydı...
Vedaydı..
Kalbim bunu nasıl kabullenirdi , bilmiyorum. Ama babama veda etmek zorundaydım.
Hiç değilse bu kadarına ihtiyacım vardı.
☆•° Canım çok yanıyor baba... Dayanamıyorum...
Dayanamam ki ben buna..
Ne yapmalıyım şimdi ?
Ben de mi geleyim yanına?
Alır mısın beni baba?
Sarar mısın yine kollarınla...
Çok acıyor baba...
Benim kalbim bir kere daha çok acıyor...
Saatler o kapı eşiğinde döktüğüm çaresiz gözyaşlarıyla akıp giderken, ölmek ilk kez bu kadar güzel geldi bana.