Ayyüce'nin Kutalp için yaktığı ağıtlar, yağmur damlalarının arasından acuna yayılıyor; ağıtın ulaştığı her yerde doğa, derin bir sessizlik içerisinde yas ilan ediyordu. Kuşlar uçmayı, balıklar, yüzmeyi; çiçekler; açmayı; ağaçlar meyve vermeyi; güneş, doğmayı; nehirler, akmayı; karlar, erimeyi; rüzgâr, esmeyi unutmuştu.