“Zaman çok sinsidir Esra”, demişti annem, “gençken,hayata aç oluyor insan,dört bir yana saldırıyor, iştahla. Sonra bir de bakıyorsun, orta yaşı devirmişsin, muşmulaya dönmek üzeresin, hatta sona yaklaşmaktasın ama sen hala hayata açsın, gözün hiç doymamış, çünkü zaman sana hiç fark ettirmemiş avuçlarından hızla akıp gittiğini!”