Korku
Stefan ZweigKorku Gönderileri
Korku kitaplarını, Korku sözleri ve alıntılarını, Korku yazarlarını, Korku yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İçinde hâlâ acıyan bir şeyler vardı ama bu vaat dolu, kor gibi ama yumuşak bir acıydı. Yaraların sonsuza dek kapanmadan önce yanması gibi.
İnsanlara ihtiyacı vardı, birkaç saatliğine kendinden kurtulmaya, bu korkunun intihara benzeyen yalnızlığından kurtulmaya…
Her köşe kapılmıştı, evini oluşturan organizma içinde yabancı bir madde gibiydi. Kendi kendiyle ve zamanla ne yapacağını bilemiyordu…
… bir şeylerden zevk almak içsel bir çaba gerektirmiyordu ve duygular ne kadar uykudaysa insanın duyuları uyarılmaya o kadar açık olabiliyordu.
Yabancı bir şeye bakar gibi bakıyordu yüzüne, sekiz yıldır umursamazlık yüzünden gizli kalmış karakterini anlayabilmek için bir an tanıdık bir an yabancı gibi gelen yüzüne.
Korkusu, onun kalbindeki gizli odalara girebilecek bir kapı bulmak için hafif çekiç darbeleriyle her anıyı yokluyordu.
… kötülük dolu onursuz kişilerin verdiği sözlerin veya yaptıkları anlaşmaların hiçbir değeri yoktu.
Eskiden dikkate almadığı her şeye şimdi korkunç derece muhtaç olduğunu anlıyor…
Şantaj ancak soğukkanlı bir duruşla bertaraf edilebilirdi, şantaja uğrayan kişinin gösterdiği en ufak zayıflık ve huzursuzluk belirtisi karşıdaki kişinin daha güçlü bir konuma gelmesine sebep olurdu.
"belki de, utanç duygusu en güçlü şekilde...yakın olduklarımızın karşısında hissediliyordur."
Sayfa 55Kitabı okudu
İçinde hâlâ acıyan bir şeyler vardı ama bu vaat dolu, kor gibi ama yumuşak bir acıydı. Yaraların sonsuza dek kapanmadan önce yanması gibi.
Zamanın bağışladığı bir kabahat yüzünden ceza kesilebilir miydi?
Tam önünde, bir nefes kadar yakın, daha önce hiç dokunmadığı ama şimdi gerçek hayatını oluşturduğunun farkına vardığı şeyler duruyordu
ve daha önce ona önemli gelen şeyler duman gibi kaybolup gidiyordu.