Kovulmuşların Evi
Ali AyçilKovulmuşların Evi Sözleri ve Alıntıları
Kovulmuşların Evi sözleri ve alıntılarını, Kovulmuşların Evi kitap alıntılarını, Kovulmuşların Evi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Anlayacağız ki hâlâ mevsimler yollarını şaşırmadı ; demek hâla umut kesilmedi insan denen kapıdan..
Sayfa 62Kitabı okudu
İstediğimiz gibi bir hayat kuramadığımız, istediğimiz gibi bir bahçe yeşertemediğimiz için kendimize geçmişten bir ev yapar, gider orada otururuz..
Sayfa 42Kitabı okudu
O vakitler bir başım vardı benim; omuzlarımın üzerinde duran tepe sonradan peyda oldu...
Onca yıl, herkes söküğünü dikerek çıktı insanların içine, ben diktiğimi sökerek...
Babamız bir gün gerçekten ölür, ama biz onun ölümünü bile birden değil parça parça kavrarız.
Sayfa 20Kitabı okudu
Kimse, ne düşündüğümü, baktığım yerde neyi gördüğümü anlayamıyor...
Belki de dünya içine konuk olduğum bir anlık gafletten ibarettir.
Sayfa 34Kitabı okudu
Biliyormusunuz, ben pek az bahsettim eski güzel günlerden, çünkü zaten çok azlar!..
Bitkinlikle, kendimi kendi içime uzatırım. Oysa bilirim ki o ağır gamlı yurtta, anılarımın çölünden başka bir bekleyen yoktur beni...
Ama kimse görmüyor onu, kimse görmeyecek, hep aynı belirsiz balçığı karanlığa devirip eve varacak...
Bir şey daha var, son bir şey: Güz, sevgili dallarının dilinden, hiç susmamacasına aynı cümleyi tekrarlar durur: Her yaprak yalnızca bir kere sararır...
Her bir tarafını eşyalarla tahkim ettiğimiz çerden çöpten bir ruhumuz var çünkü...
Ya kapıyı açmazsa...
Bazı akşamlar senli benli oluyorum cebimdeki anahtarla, ona yaranmaya çalışıyorum, konuştuğum dahi oluyor onunla:
Ya kapıyı açmazsa...
İnsan nerede olursa olsun bir kıyıya inmek ister...
Yaklaştıkça uzaklaşmış, tanıştıkça yabancılaşmıştır insana...