Yaşar Kemal kendine has üslubu ile insanları çok iyi anlatıyor. Bu eserinde yakaladıkları kuşları cami, sinagog, kilise önlerinde "azat buzat beni cennet kapısında gözet" diyerek satmaya çalışan, insanların artık bu kuşları azat etmek istemediklerini görünce insanlıklarına yabancılaşan çocukları anlatıyor. Kitapta kuş azat etmek istemeyenlere hafif bir sitemkar hava olsa da, bir de şu açıdan bakmak lazım; insanlar hayatın içinde, hayatla savaş halinde yaşamaya çalışıyorlar. Açlık, yokluk, hayata bir yerden tutunma, bu hayatta var olma çabası birçok insanın kendine yabancılaşmasına neden oluyor. Salıverildiklerinde tekrar yakalanıp satılacak kuşlara haliyle para ödemek istememeleri hakları diye düşünüyorum.
