Kuşları yakala, kafeslere tıkıştırıp tutsak et ve sonra "azat buzat beni cennet kapısında gözet" diyerek insanların para karşılığı kuşları kafesten çıkarıp havaya salmasıyla sevap kazanacağını iddia et. Bu nasıl bir gelenektir böyle.. Hiçbir mantıklı açıklaması olmayan konusunu çok vasat ve sıkıcı bulduğum bir kitaptı benim için. Roman bitti ama o kuşları yakalayıp hapseden gençler umduklarını bulamayınca hiç akıllanıp silkelenip kendilerine gelemediler bir türlü. En sonunda tüm kuşları kesip öldürdüler. Hadi o eski geleneği unutan, kuşlara acımayan, kılını bile kıpırdatmayıp kafeslerden kurtarmayan kişiler için insanlık öldü denildi. Peki o gençlere ne demeli? Hırsızlık, yankesicilik gibi insanlara zarar verici hiçbir şey yapmayıp sadece yakaladıkları kuşları para karşılığı özgürlüğüne kavuşturmaya çalışmakla çok mu masum oldular yani..? İnsanlar almıyorlar, kurtarmıyorlar işte, hala neden tutsak ediyorsun onları, sen neden salmıyorsun?
O gençlerin roman boyunca masum gösterilmeye çalışılması beni kitaptan aşırı derecede soğuttu açıkçası. Konusu da çok dar, ilerlemeyen kısır bir döngüde kalmış. Beğenemedim malesef:((
