Ülkemize Tanzimat ile giren ilk roman örneklerimizi ve daha sonra ardı ardına verilen eserleri okumaya hep bir çekinceyle yaklaşmıştım. Hüseyin Rahmi de o isimlerden birisiydi. Fakat söylenildiği gibi okurken anlaşılmayan kelimeler, uzunca kurulmuş cümleler gibi unsurlarla karşılaşmadım. Dili akıcı üslubu sade buldum ve sevdim. Çekinceyle yaklaşmış olmamın bir anlamı olmadığını gördüm. Kitapta mahalle hanımlarının konuşmalarına ve entrikalara oldukça yer verilmiş. Kitap çoğunlukla İrfan Bey ve Feriha Davut'un karşılıklı mektupları ile ilerliyor. Toplumun çok çeşitli alanlardaki günlük yaşayışı ,değer hükümleri eleştirilmiş. Mizahi boyutuyla düşündüren ,okurken değişik dünyalara götüren güzel bir roman.
