Yol adı gibi bir yol hikayesi.. Bir baba ve oğulun zamansız, amansız bir hayatta kalma mücadelesini konu alıyor. Yanmış, yıkılmış evler, alevlerin yakıp yok ettiği hayatlar, küllerin havaya uçuştuğu, açlık, yokluk, yağmanın, talanın, hayatta kalma mücadelesinin anlatıldığı Pulitzer ödüllü bir roman. Okurken soğuğu ve açlığı iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Yazar, ne olduğunu, dünyanın başına ne geldiğini insanların, evlerin neden yandığını, her yanın neden kor ve küle bulandığını anlatmıyor. Savaş yüzünden mi, uzaylı istilası mı, küresel ısınma mı bilmiyorsunuz. Karakterlerinin ismi de yok, adam ve çocuk var sadece. İsimleri yok. Ortada bir harita var, gidecekleri bir yer var ama isimler yine yok. Bolca vahşet var, şiddet var, yamyamlık var. Okurken tüylerim diken diken oldu. Bu kadar kasvetli bir atmosferi olmasına rağmen, soluğumu tutarak bir çırpıda okudum. Kasvet kitabı bırakmanıza değil daha çok sarılmanıza neden oluyor. Yazar o kadar ustaca kaleme almış ki kitabı, kısa ve sade anlatımıyla öyle derinlere girmiş ki, okuduğunuz her bir kelime gözlerinizin önünde canlanıyor. Bir filmin içindeymişsiniz ki, bu baba oğulun yolculuğunda onlara eşlik ederken buluyorsunuz kendinizi. Zaten kitabın filmi de çekilmiş. İyi ki, iyi ki okumuşum dediğim kitaplardan bir oldu Yol.. Yazarın diğer eseleri, bundan sonra okuma merceğim altında.. Bu aralar okuduğum en etkileyici ve ilk post apokaliptik roman.. Bu nedenle tavsiyemdir.
