Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.27
La Sombra Del Viento
Carlos Ruiz ZafonDüşük Puanlı La Sombra Del Viento Yorumları ve İncelemeleri
Düşük Puanlı La Sombra Del Viento sözleri ve alıntılarını, düşük puanlı La Sombra Del Viento kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.910 üzerinden
Sonunda Bitti...
Son zamanlarda okumakta zorlandığım, bir an önce bitmesini istediğim ender kitaplardan birisi oldu. Konu arka kapakta yazıldığı şekilde ilginç başlıyor ama neredeyse son 150 sayfasına kadar gereksiz uzatmalarla insanın sabrını zorluyor, son sayfalarda biraz hızlanıp biterken bile süründürüyor. Şöyle örnek vermek gerekirse acıkmış olarak lokantaya gidiyorsunuz ve ana yemek yerine devamlı aperatif şeyler veriliyor masadan da kalkamıyorsunuz..hissettiğim buydu. Arada alıntı yaptığım güzel cümleler dışında vakit kaybıydı benim için.
592 syf.
5/10 puan verdi
Güzel, uzun, çok dolaştırılmış çoklu hikayelerle çoğaltışmış zaman zaman sürükleyici zaman zaman 'Aaaaa yeter ama dedirten cinste sıkıcı', hem takibi gerekli hem de uzun...
Hikaye içinde hikaye işini abartmamış ama detaylar, kahramanların başından geçenler derken...eğer bir kitabı bitirme gibi bir adetim olmasa yarısında bırakıp başka kitaba geçecektim. İyi ki geçmemişim....de, diyemiyorum. İki ara bir dere işi.
Öncelikle;bu yazım tekniğinin kötü bir örneği. Bu yazım türünün (tekniğinin) zirvesini Michael Ende elinde tutuyor.
Aslında kitabı tam açıklayan metafor; Hani bir maçta iki gol atmanız lazım...ama siz dakika 80 ve iki gol yemişsiniz ve seyirciler çıkmaya başlayıp seyircilerin neredeyse tamamı stadı terk etmişken 3-2 maçı kazanırsınız ya. Evet evet tam da buna tekabül ediyor.
Son gayet iyi kurgulanmış ama beklediğiniz buluşma yerinden beş kilometre uzakta. Biraz yürüyeceksiniz yani.
Kitap iyi başlıyor...derken neler olduğunu anlamaya çalışıp çözüyorsunuz ki, olaylar soğan gibi birbirinin içinden çıkmaya çalışıyor.
Uzatmayacağım, benim için vakit kaybıydı. Kitap, gereğinden fazla uzun. Gereğinden çok olay örgüsü taşıdığı için, kesişim ve bağlamalar olması gereken yerlerden bambaşka yerlerde çıkıyor, bu da sıkıcılığı arttırıyor. Daha sade olmalıydı. Olayların başlangıç ve sonu hakkında okuyucuya 'polisiye' değil de 'mantık!' ile çıkarım alanı bırakılmalıydı ve hikayeye girip çıkan kahraman sayısı -kesinlikle ama kesinlikle- daha az olmalıydı.
Bir daha okur muyum...Hayır. Net.
yazarın başka bir eseri için...biraz mesafeli yaklaşırım.
Kitap elimde süründü, süründü.. Konusu çok hoşuma gitmişti ve yapılan incelemeler kitabın başlarda yavaş ilerlese de bir süre sonra çok sürükleyici, muhteşem olduğu izlenimini vermişti. Ama kitabın o akıcı bölümü bir türlü gelemedi. Sadece son 150 sayfasını merakla okudum diyebilirim, önceki sayfalarda gereksiz ayrıntılarla kitap boğulmuş gibi geldi bana. Sonuna doğru gizemli olayların açıklandığı bir mektup var, o bile 92 sayfa sürüyor. O derece ayrıntılı bir anlatım var, bir mektup nasıl 92 sayfa olabilir ki gerçek hayatta :)
Kitabın son bölümlerinde ise bir Türk filmi izliyormuşçasına yaşanmış tesadüfler, Carax ile Daniel'ın hayatı arasındaki büyük benzerlikler bana pek gerçekçi gelmedi. Herkesin övgülerle bahsettiği kitap bana neden aynı hissiyatı oluşturmadı, pek anlayamadım. Yine de sizin için olumsuz önyargı oluşturmak istemem, okuyup yorumlayabilirsiniz.
Kitap ile ilgili beğendiğim tek nokta ise herkese neler olmuş, eskiden neden öyle olmuş, kimin kimle ne alakası var gibi konuları detaylıca açıklayıp akıllarda soru işareti bırakmaması..
Keyifli okumalar dilerim ve mutlu yıllar :)
çocuk, ergen ve yetişkin kitaplarının karışımı olmuş. kitap elimde değilken olacakları merak ediyorum kitap elimde iken de gereksiz ayrıntılardan sıkılıp bırakmak istiyorum. böyle karışık duygularla okudum. açıkçası pek beğenmedim. okuduğum onca güzel yorumun biraz abartı olduğunu, kitabın bu kadar sevilmesinin dediğim gibi her yaşa hitap edecek bir şeyinin olmasına bağlıyorum. serinin devamını merak etmediğim için okumayacağım.
Her romanı okutan içinde sakladığı gizemdir.. Bu romanın gizemi diğer benzerlerinin aksine ne Vatikan’ın sırları ne bilmem ne tarikatının sembolleri.. Onu yazan, onu okuyan ve onunla yaşayıp hayal kuranların ruhundan oluşan “kitap”.. Unutulmuş Kitaplar Mezarlığı’ndan kendine bir kitap seçen Daniel, kitabın yazarının hayatını araştırırken kendini şeytanca, nefret dolu, taşkın ve tutkulu bir hikayede bulur. Bir yandan da kendi yaşam romanı şekillenmektedir.. Rüzgarın gölgesinde yaşayan hayallerin birbirine açılan hikayesini okurken başınız dönecek, tedirgin olacak ve nefesiniz kesilecek..
Okuyucu yorumlarından dolayı beklentimin biraz yükseldiği Rüzgârın Gölgesi kitabını bitirdim. İspanyol yazar Zafon, konu ve kurgu konusunda bana göre başarılı olsa da edebi açıdan yeterli değildi. Kitabın başlarındaki o gizem havası giderek kayboldu ve insanların geçmişteki hayatlarını okumaya başladık. Bir yerden sonra da artık merak unsuru da kalmadı ve fazla uzatılmış bölümlerle roman devam eti. Karakter çözümlemeleri olsun karakterlerin birbiriyle diyalogları olsun yapay bir üslupla yazılmış gibi geldi. Özetle ben kitabı sevemedim. Ama sevenleri de anlıyorum, kolay okunan akıcı bir kitap var ama tabii ki bana hitap etmiyor. Dörtlemenin kalan üç kitabını da artık ne zaman okurum bilemiyorum.
RÜZGARIN GÖLGESİ
CARLOS RUIZ ZAFON
Kırmızı Kedi
586 syf
Herkese merhaba, harika bir kitapla geldim..
Unutulmuş kitaplar mezarlığı serisinin ilk kitabı Rüzgarın Gölgesi. Seri birbirinden bağımsız üç
kitaptan oluşuyor. Yazarın ölmüş olması gerçekten canımı sıktı. Brezilya 'lı yazar gotik tarzda kalemiyle bence çok çarpıcı bir kalem. Müthiş bir kurgu.
Daniel henüz on yaşında, annesini kaybetmiş, babasıyla birlikte kitapçı dükkanında yaşama savaşı vermektedir. Aşk, dostluk, aile ve savaş bolca yağmur ve hüzün olan bir kitap. Nasıl bitti anlamadım.
"...birini sevip sevmediğini düşünmen gerektiği anda, onu sevmeyi sonsuza kadar bırakmışsındır demektir..."
Kafanızın içinden çıkın ve biraz hava alın. Beklemek ruhu paslandırır.
Ben çok sevdim. Okuyunuz efendim
Tüm dünyada 15 milyona yakın satış yaptığını okudum bu romanın. Don Kişot’tan sonra en çok satılan kitap diye tanıtıldığına denk gelmişsinizdir. Kitaplıkta tam iki senedir duruyordu, artık okuyup şunu gözümün önünden kaldırmalıyım dedim.
Kitap tam bir besteller. Ama iyi yazılmış bir besteller. Maceralı çocuk kitaplarını, fantastik kitapları, misal Harry Poter’ları okurken aldığım keyfi aldım kendisinden. Beni hasta yatağımda eğledi, müteşekkirim.
Ama bu kitapla ilgili, İspanyol İç Savaşı sonrası Barselona, efendim savaşın yarattığı travma falan gibi şeyler okumuşsanız, bunlar yok. Barselona, kitabın karakterlerinden biri sensin diye sahneye çıkarılmış, ama ağaç taklidi yapacaksın, sakın kıpırdama diyerek kandırılmış. İç savaştan birkaç yerde ayıp olmasın diye bahsedilmiş. Savaşın psikolojisini karakterlere azıcık taylamaya çalışmış, ama o kadar kötü işlemiş ki, keşki hiç uğraşmamaymış.
Arka kapakta Stephen King’in şöyle bir cümlesi var: “Romanın değerini anlayabilmeniz için gerçek bir romantik olmanız gerek.” Gerçek bir romantik olmayabilirim, belki de sorun budur.
Edebi olarak bir şey beklemiyorum, sayfaları merakla çevireyim, beni eğlesin diyorsanız bir şans verebilirsiniz. Kendi sularında iyi kulaç atan bir kitap. Don Kişot’la falan anılmasa, başyapıt falan denmese, daha mütevazi olsa iyiymiş ama, işte
#idildündar çevirisi
Unutulmuş Kitaplar Mezarlığı'ndan 'Rüzgarın Gölgesi' adlı kitabı alan bir çocuk ve kitapla beraber hayatına giren heyecanlı, ürkütücü, tehlikeli bir macera. Öyle kısa süreli de değil. Çocuk bu süreç boyunca büyüyor, yetişkin oluyor. Kitap geniş bir zamana yayılmış durumda.
Kitap içinde kitap gibi ilerleyen bir kitap. Anlatım ve akıcılık yönünden gayet güzeldi. Bir ara sıkıldım desem yalan olmaz. Olayların temposu iyiydi fakat olaylar aslında çok gerilimli olmasına rağmen bazen o gerilimi okuyucuya hissettirmek ve karakterlerin hissetmesi de yetersiz gibi kalmış.
Kitap boyunca bir trajedinin veya korkunç bir şey olacağını hissediyorsunuz fakat bunun nereden geleceği hiç belli olmuyor.
Kitap içinde kitap demiştim. Ana karakterimiz Daniel, aldığı o kitabın yazarıyla git gide aynı kaderi paylaşıyor. Öyle ki Daniel bu kitaba ve yazara içten içe o kadar bağlanmış ki kendi hayatını hiçe sayıyor. Çok dedim Daniel bırak bu işin peşini, başını yakma...
Ayrıca Fermin karakterini de çok sevdim, çok da üzüldüm. Çok ağzı bozuktu, çok güzel ve haklı sözleri vardı ama sansürlemeye kalksam alıntı bozulacak, ortada alıntı diye bir şey kalmayacaktı.
Kitabın kapağında''İspanya'da Don Kişot'tan sonra en çok satan kitap.'' cümlesi yazıyor.En çok satan kitaplar beni hep hayal kırıklığına uğratsa da Rüzgarın Gölgesini çok sevdim.İspanya iç savaşı sonrası daha çocuk yaşta olan baş kahramanımız Daniel'i,babası unutulmuş kitaplar mezarlığına götürür. Daniel buradan Julian Carax'ın Rüzgarın Gölgesi adlı kitabını alır. Daniel kitabı okuduktan sonra yazarın diğer kitaplarını bulmak ister fakat yazarın tüm kitapları yakılmıştır.Etrafını saran merakla yazarın geçmişini araştırmaya başlar ve kendisini de kocaman bir serüvenin içinde buluverir.Kitabın sonunda neler olabileceğini tahmin etmeniz çok güç,kurgusu yeterince güçlü.Karakterler hayranlık duyulası ve onları daha çok tanımak istiyorsunuz.Aşk,korku,felsefe ve psikolojik ögelerle donatılmış.Çeviriyi de beğendim diyebilirim.Herkese tavsiye ederim.