Bikaç yıl önce üye olduğum bi edebiyat kulübü göndermiş ve kütüphanemde okunmamış bir kitap olarak kalmasını istemediğim bir kitap olmasaydı asla kendi irademle para verip zamanımı harcayacağım bir kitap değildi. Neden bilmiyorum ama içinden mantıklı bikaç cümle bulabildim sadece. Bazen uç düşüncelere denk geldiğimi fark ettim ve ruhumu ziyadesiyle daraltmaya yetti bir puan çok bile.
Derdin beni sokmak değil biliyorum. Sen kendi hayatına sığamıyorsun. Ölmüyorsun. Bağırıp çağırıp rahatlayamıyorsun. Dilin yok nihayetinde, zaten konuşursan yaşadığın yerlerde barınamıyorsun.
Olamadığım insanlara aşık oluyorsun. Kim değilsem ona sarılıyorsun. Gidemediğim coğrafyalara taşınmaya karar veriyorsun. Üşüdüğüm ne kadar iklim varsa iyi geliyor sana. Uyuyamadığım geceler düşlerde geziniyorsun.Gökyüzüne bakıp el salladığım uçakların içinde hep sen oluyorsun. Öyle bir mesafe var ki aramızda; çok yakınımdan geçiyorsun ama bana değmiyorsun.
129
Birisinin senin için hayatında açtığı yeri büyütemeyeceğini, biri senin yaşamında ne kadar dahil ediyorsa onun için o kadar var olabileceğini o an anladım.