Ben yazarlarının böbürlenerek verdikleri o romantik pozlara, kendi yarattıkları karakterlerinden aldıkları emirlere, ilham masallarıns hep gülmüşümdür. Her daim cümle cümle, tereddütler içinde kıvrılanarak, pişmanlıklar içinde, sonsuz küçük hesaplamalar yaparak yazarım sma artık vahşi ve İlkel bir bulantı içinde, kuşkuya bile zaman bulamadan sürükleniyordum,ama bu da kabulümdü.