Emma isə hətta Leonu sevib-sevmədiyini belə düşünmürdü. O, məhəbbətin mütləq həyat üzərinə çarpan, onu alt-üst edən, iradəni xəzəl kimi silib süpürən, qəlbi girdab sürükləyən ilahi bir qasırğa kimi ani olaraq göz qamaşdınan şəfəqlər içində parlayaraq gələcəyini düşünürdü. Emm bilmirdi ki, terrasda taxta novular tıxandıqda yağış sula gölməçə halına gəlir və divarda qəflətən bir yarığa rast gəlmədikdə bu gölməçə hərəkətsiz qalacaqdı.
mənim dinim var, amma bu, özünəməxsus bir dindir, bəlkə də mən bu riyakarlardan və hoqqabazlardan daha mömin bəndəyəm! Əksinə, mən Tanrını sevirəm! Man Ali Varlığa, nə bilim, Yaradana, adın əhəmiyyəti yoxdur, vətən və ailə qarşısındakı borcumuzu yerinə yetirmək üçün bizi bu dünyaya göndərənə inanıram; amma kilsəyə getməyə, gümüş qab-qacağı öpməyə və bizdən daha firavan yaşayan fırıldaqçılar sürüsünü öz pulumla dolandırmağa ehtiyac görmürəm! Çünki Tanrıya meşədə də, tarlada da, hətta qədim insanlar kimi göy qübbəsini seyr edərək də dua etmək olar.
– Hərgah gəzinti onun üçün məsləhətlidir, amma o, otağına çəkilib kitab oxumağa üstünlük verir.
– Mənim kimi, – Leon dedi, – həqiqətən də, axşamları kitabla buxarın yanında əyləşməkdən gözəl nə ola bilər? Külək pəncərələrə döyür, otaqda lampa yanır…
-Ah,,yox ! Ehtirasa qarşı nə üçün üsyan etməli! Ehtiras dünyada yeganə, gözəl bir şey deyilmi? O, qǝhrəmanlıq, ruh yüksəkliyi, şeiriyyət, musiqi, sənət, bir sözlə, hər bir şeyin mənbəyi deyilmi?
Bəlkə də qəlbindəkiləri kiminləsə paylaşmağa ehtiyacı vardı. Amma heç kəsin başa düşməyəcəyi, qara buludlar kimi görünüşünü dəyişən, iti küləklər kimi cövlan edən nigaranlığını kimə və necə izah edəsən? Sözlər ona azlıq edirdi, əlində fürsət, özündə cəsarət olmurdu.
Bəs sizə elə gəlmir ki, ruhumuz ucsuz-bucaqsız fəzada daha azad dolaşır, bu fəzaya tamaşa etdikcə insanın qəlbi ucalır və insanı əbədiyyət, ideal haqqında düşüncələrə sövq edir?