“ah! o anda nasıl da ölmek isterdim! hayatım hiçlikten korkarak geçmişti ama şimdi onu istiyor, arzuluyordum, hiçbir zaman bu kadar karanlık olmayacaktı. düşten azade bu uykudan, sessizliğin ve karanlığın bu sonsuzluğundan ödü kopmak nasıl da bir çocuklukmuş! ölüm, varlığı bir anda sonsuza dek yok ettiği için güzelmiş meğer. ah! taş gibi cansız durmak, toprağa, kile karışmak!”