Mahşerin İnsanları
Bekir YıldızMahşerin İnsanları Sözleri ve Alıntıları
Mahşerin İnsanları sözleri ve alıntılarını, Mahşerin İnsanları kitap alıntılarını, Mahşerin İnsanları en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.«Son yıllarda horlanmak, hepimizin yazgısı oldu,»
Şu insan, şu uçamayan, ama uçanlarla yürek yarıştıran, özgürlük tazeleyen insan, olsa olsa şahinler soyundan olmalıydı. Öyleyse, özgürlüğün aydınlık yüzüne doğru önce göz kapakları, sonra demir kapılar açılmalıydı. Açılıp kendisiyle insanoğlu kucaklaşmalıydı.
Sayfa 67
Fırında insan ... Mahşeri bir fırında ... Ateş yakıcı, kavurucu değilken, birilerini sırtına almak gösterisinde insan.
Ama ısı artınca, ayaklar yanınca, insan, sırtındakini ateşe atıp attığının sırtına binme yarışında...
Sayfa 42
Böylesine azalmış bir insan olarak, kendisini nasıl toparlayabilecekti?.. Nasıl bulabilecekti, yeniden varolabilme gücünü?..
Sayfa 47
Lamba aydınlığı neye yarar, gönül ışığı olmayınca?..
Sayfa 29
Bu kez, alnında birikmiş ter tanelerini silerken, canından bir şeylerin akmış, dökülmüş olduğunu düşünerek, kahrediyor yaşamaya. Sabahtır, ışıktır onu biraz rahatlatacak olan. Sabaha varabilirse,
gözlerini açtığında, aydınlanmışsa odası, bir derin oh çekecektir. Yeni güne kavuşabildiği için oh çekecektir...
Sayfa 15
Kendi aralarında bile vefa nedir bilmeyen insanoğlu, hayvanlara mı insan gibi davranacaktı sanki.
Sayfa 111
Bir yanım ateş... Bir yanım su... Bir yanım uçurum... Bir yanım?.. Sahi!. O son, o umutlu yanım!
Sayfa 52
İnsan denen, hayvandan betermiş meğer... Biz hayvanlar yavrularımızdan küçükken ayrılırız... Biz hayvanlar yavrularımızdan gençlerken ayrılırız... Ya şu insanoğlu?.. Elden ayaktan düşünce, yüzüstü bırakıveriyorlar kendilerini doğuranları, kendilerinin uğruna tükenenleri...
Sayfa 97
Ah, ben insana insan mı derim, insan insanla mutlu olmasını, acı çekmesini bilemedikten sonra!..
Sayfa 132