Sonra yıllar geçtikçe okudukça şiirlerinin de ruhani bir varlığa sahip olduklarını gördüm. Son yapılan Diyarbakır Kitap fuarında da karşılaşınca bu kitabı imzalama nezaketinde bulundu. Sima olarak artık tanıyordu beni. Bu da fazlasıyla mutlu etti beni. Masum Saat kitabını okumaya başlayınca derinden bir hüzün çöktü içime öyle ki her kelime hayale dalmama neden oluyor. Bu da yaşadığım onca üzüntüyü kederi bir rüzgar gibi yüzüme yüzüme vuruyor. “Bir çocuk ölürse, masal ölür, şiir ölür, her şey ölür.” Koca bir kayanın altında ezilmiş gibi hissettim onca ölen çocuğa tanık olan bu beden. “Ağzım mühürlendiğinden beri, sözcükler dilimde kekeme bir kuşu söylüyor. Dilim iğdişlendiğinden beri ağzıma iki beden küçük geliyor.” Yıllarca yasaklanan bir dili başka nasıl anlatabilir bir şiir deyip defalarca okudum. Defalarca yasaklı yıllar geldi aklıma. Müzik yasaklanmış; kasetler yakalanırsa evine döneceğin meçhul bir hayat bekliyor diye tuvaletlere attığımız kasetler geldi aklıma. Sonra sonra içimde derin bir boşluk ve sonra tekrar şiirin başına dönmenin garip duygusu. Velhasılı kelam İlhami Sidar bir kez daha gösterdi ki şiiri çağın ötesinde bir yerde. Böylesi bir kitabı başucu kitabı etmeli ve her satırını ezber edilmeli. Teşekkürler Üstadım, Öğretmenim, Abim… Son bir söz: şansınız varken mutlaka tanışın. @red_yayinlari #şiir #edebiyat #sanat #diyarbakır
