Önü alınmaz bir ‘ihtiyaçlar’ seline kapılmıştık. Lüzumlu mu, lüzumsuz mu demeden yüzlerce, binlerce maddeye uzanan bir ‘ihtiyaçlar listesi’ uydurmuştuk. Gün boyu bu uğurda çalışıyor, saatler boyu yollarda kalıyorduk. Yorgun-argın döndüğümüz evimizde ancak uykuyu düşlüyorduk. Bir de maçlar, yarışmalar, haberler, filmler ve açık oturumlar vardı. “Aman canım, o kadar da olsun”du.
Sayfa 23