«Dayan!›› diyor uzak bir ses, Elif'in sıcak sesi.. «Yüzdük yüzdük, sonuna geldik. Dayan! Tümü kof ve geçicidir gürültülerin.. Seni bekleyenleri düşün. Ne kaldı şurada?» «Doğru›› diye ekliyor babam, ‹‹Seferberliğin Alamancıları bile yıkıldı oğul. Ne denli azgın olsalar da, bütün zalımların sonu gelir. Sürüldüm, süründüm. Olanca gümbürtüleriyle üzerimden geçti yaşam, yıkılmadım.. Sen de yıkılma oğul!..»