Lavanta çok güzel kokar. Sakinleştirir. Ağrılara bile iyi gelir. Lavanta, zararlıları uzak tutar. Toprak ayırt etmez, çok su istemez. Kökleri çok derine iner. Lavanta, etrafında bitki barındırmaz. Lavanta yırtıcıdır. Herkes, lavantalar gibi, bir biçimde kendi dışındaki koşulların ürünüdür. Suçlayarak, karşıdakini değiştirmeye çalışmak kolay yoldur. Anlamaya çalışmak en zorudur, kendi içine ‘mıh’ çakmayı gerektirir.
Mıh, yirminci yüzyılın eşiğinde, Konstantinopolis’te çığlığını sesine hapseden bir toplumu fonuna yerleştiriyor. İçindeki korkuya ilk taşı atacak cesareti gösteremeyen bir babanın, oğlu Civan’da açtığı yaralara yaklaştırıyor gözleri. Civan, babasının ve toplumun neden olduğu çatlaklarda öfkeyle var olmaya çalışıyor. Bir lavanta gibi.
