• Din tarihçisi Mircea Eliade'nın bu kitabında çok iyi bölümler olmasına rağmen kitabı bütün olarak değerlendirdiğimizde daha önceki kitaplarındaki konuları tekrar ettiği yerler de oldukça fazla.
• Eliade tüm mitlerin, dinlerin, ritüellerin, törenlerin ölümle ve kozmogoniyle ilgili olduğunu iddia ediyor ve bunu tüm kültürlerde kolektif şekilde açığa çıkan benzer motifleri göstererek yapıyor. Ölüm bir yeniden doğuştur, başka bir aşamaya geçiştir ve insan türlü inanç biçimleriyle bunu henüz ölmeden önce yaparak kendini hayata adapte eder. Evrenin kaos halinden var olduğu hale geçmesi de bu durumun en makro halidir, yani insanlar türlü ritüellerle bir şeyi başlatmak, bir aşamaya geçmek için evrenin varoluşunu da anarlar. Ona göre ilkel insanlarda hayat ve ölüm diye bir zıtlık yoktur, hayat-ölüm-yeniden doğuş şeklinde üçlü bir durum vardır.
• Kitabın en ilgi çekici bölümlerinden biri modern dünya mitleri başlığıydı. Eliade'ya göre Marksizmin kurtarıcı rolü, sınıfsız toplum ideali, iyi ve kötü arasındaki mücadeleci cümleleri açık bir şekilde Mezopotamya ve Akdeniz eskatolojilerinden esinlenmedir. Daha doğrusu insanın o arkaik kurtuluş fikrini açığa çıkarır. Aynı şekilde Nazizmdeki son büyük savaş, kıyamet ve yıkılmış dünyadan yeniden medeniyetin inşa edilmesi gibi konular da insanın her dönem bilinçdışı düzlemde açığa çıkardığı bir mitolojik motiftir.
• Kitabı mitolojiye, insan psikolojisine ve hepsinden öte ilkel insan davranışlarına ilgisi olanlara tavsiye ederim.
