Moby Dick Gönderileri
Moby Dick kitaplarını, Moby Dick sözleri ve alıntılarını, Moby Dick yazarlarını, Moby Dick yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Niçin bir yandan ölülerin anlatılmaz bir mutluluk içinde yattıklarını ileri sürer, bir yandan da ölenler söz konusu olunca avunma nedir bilmeyiz? Niçin tüm yaşayanlar, tüm ölülerin susmasını isterler?
... inanç, bir çakal gibi, mezarlar arasında beslenir ve bu ölüm karanlıklarından en canlı umutlarını toplar.
Her ikisini de, karayı da denizi de şöyle bir düşünün. Kendi benliğinizle bu iki şey arasında garip bir benzerlik sezmiyor musunuz acaba? Çünkü tıpkı o korkunç okyanusun yeşil toprağı çevrelediği gibi, insanoğlunun ruhunda da huzur ve sevinçle dolu bir Tahiti adası vardır; ve yarı yarıya gizemli kalan bir yaşam, olanca korkunçluğuyla bu adayı çepeçevre sarar. Tanrı seni korusun! Bu adadan uzaklaşma sakın; bir daha geri dönemezsin.
Sayfa 347
Yaşam dediğimiz bu acayip, bu karmakarışık işte, öyle garip anlar olur ki, insan şu koca evreni büyük bir şaka olarak görür. Bu şakayı pek anlamasa bile, kendisiyle alay edildiği kuşkusuna düşer. Gene de yürekli kalır,
Sayfa 293
-Kader Tanrıçaları zamanı örüyor-
Hiç de uzlaşmaz olmayan şeyler, yani raslantı, insan istemi ve alınyazısı iç içe giriyordu böylece. Alınyazısının dikine iplerinin akışı değişemezdi hiçbir zaman, ama bu iplerin arasından geçen insan isteminin mekiği, onları zorluyordu her titreyişte.
Ve sonunda raslantı, alınyazısının ve istemin sınırları içinde, örgüye son biçimini veriyordu.
Sayfa 281
Asıl sıkıntı, içindeki ilk kaynaktan, ruhundan geliyordu. Ruhu uykuda, kendi uyanıkken, onu sürükleyen, bir araç olarak kullanan düşüncenin köleliğinden kurtuluyor, bir an için o düşüncelerden kaçmak olanağını buluyordu.
Ama düşünce ruhtan ayrı bir varlık olamayacağı için, her ikisini de, istediği tek şeyin boyunduruğu altına almak zorundaydı. Bu amaç uğruna, önüne çıkacak tüm tanrılara, tüm şeytanlara karşı koyacak, hepsine birden kafa tutacaktı. Böylece tutkusu ondan ayrı, bağımsız bir güç haline gelmişti; öyle ki, kendisi bile korkup kaçıyordu ondan.
Kamarasından fırlayıp çıkan adam, boşalmış bir kabuk, uyurgezer ruhsuz bir varlık gibiydi. Yaşayan bir ışık yok değildi gözlerinde, ama hiçbir şeyi aydınlatamayan bu ışık, karanlığın ta kendisiydi. Tanrı yardımcın olsun! Düşüncelerin bir başka adam yaratmış senin içinde. Kendini bir Prometheus'a çevirmişsin azgın kafanla! Bir akbaba her gün gelip yiyecek yüreğini senin, kendi yarattığın bir akbaba!
Sayfa 267
Yaşamın denizlerinde yüzen koca bir iblis mi? Belki de, kendilerinin de anlayamadıkları nedenler yüzünden, Moby Dick ansızın öyle görünmüştü düşüncesiz kafalarına. Tüm bunları çözebilmek için çok derinlere inmek gerek.
İçimizin derinliklerinde bir madenci çalışıyor.
Bir oradan bir buradan kazmasının boğuk seslerini duyuyoruz.
Ne bilelim nereye götürecek kazdığı kuyu?
Kim durdurabilir içimizi kazmalayan o kolu.
Sayfa 251
Yüreğim kurşun gibi ağır olmasa, dayatırdım belki. Ama içim, zembereği boşanmış bir saat gibi; onu kuracak anahtarım da yok.
Yaşama benziyor bu gemi. Geminin başı pırıl pırıl sulara dalıyor, keyifli keyifli oynayıp zıplıyor. Arkada kara yürekli, dümen sularının bir kurt gibi uluyan ölü dalgaları üstünde, kamarasına kapanmış, kara kara düşünüyor. Arkadaki bu uzun uzun ulumalar yüreğime işliyor. Susun şamatacı gemiciler, vardiyaya çıkın! Ey yaşam, insan işte böyle anlarda-ruhun ezildiği anlarda- farkına varıyor senin yüzünden ne soysuz, ne aşağılık işlere katlanmak zorunda kaldığını!
Ey yaşam, şimdi algılıyorum sende ne korkunç şeyler saklı olduğunu! Ama bu korkunç şeyler benim içimde değil; benim dışımda bunlar! İçimdeki insanca duygularla savaşacağım seninle, ey karanlık, korkulu gelecek! Ey koruyucu melekler, yanımdan ayrılmayın, tutun beni, bırakmayın beni!
Sayfa 230