Mankenler, pasajlarda müşteri çekmeye çalışan sürtükleri hatırlatır. Ve bu sürtükler, Beudelaire'de eserlerinin izlenmesini ve satılmasını ümit eden sanatçıyı temsil eden metaforlardır...
Ey ölüm, koca kaptan, demir alalım! Haydi...
Bu ateş öylesine yakıyor beynimizi,
Cennet ya da Cehennem, dalalım bu girdaba
Bilinmez'in dibine bulmak için yeniyi.
Nihayetinde doğaya, zamana ve mekâna hükmeden insan tanrının kudretini ele geçirmiş gibidir; kendinden geçmiştir, sarhoştur. Onun için Baudelaire okurlarını sarhoş olmaya çağırır: “İster şarapla, ister şiirle, ister erdemle; yeter ki sarhoş olun…