Momo... Belki 10 yaşındayken okumaya kalkışsam bir gün bile sürmezdi, çok da hoşuma giderdi. Ama insanların yetişkinlere de hitap ediyor iddialarını hiç de makul bulamayarak, tabiri caizse ite ite bitirdiğim bir kitap oldu.
Kitap gerçek manada bir çocuk kitabı, yetişkinlerin okumaktan zevk almayacağı türde anlatımı olan bir çocuk kitabı hatta bence. Evet, yer yer toplum eleştirisiyle yetişkinlere yöneliyor ama kitap gerçekten bir çocuk kitabı. Kitabı okumak için kendimi zorlamaktan sıkıldığım anlarda üçer beşer sayfa atlayıp ne fikirsel ne de kurgusal kopuş yaşamışlığımın olduğunu düşünürsek eğer, insanı çok bağlayan veya meraklandıran bir eser olmadığını da söyleyebiliriz.
Kitabı okurken o kadar sıkıldım ki bu kadar insan övmüşken benim bu denli beğenmemiş olmamı yadırgıyorum biraz. Ama yok, insanlar yetişkinlerin de okuması gereken bir kitap dese de hiçbir yetişkine okusun diye tavsiye etmem ben bu kitabı. Momo'yu okurken zevk almak için belli bir yaşın üstünde olmamak şart bence.
Velhasıl kelam, çocuk edebiyatıyla bir derdim de yok aslında ama bu kitabı ömrünün sonuna dek bir daha okumayacağım ve kimseye de şöyle bir kitap okudum diye tavsiye de etmeyeceğim çok net diyor ve incelememe noktayı koyuyorum.
