Bu serinin en sevdiğim yanlarından biri sanatçının yaşadığı döneme dair sosyal, kültürel, ekonomik, siyasi ve politik açılardan da okuyucuyu bilgilendirmesi sanırım. Sanatçının hayatını ve eserlerini inceleyip öğrenirken, arkaplanda dünyanın nasıl işlediğini, sosyolojik, ekonomik ya da politik olarak yaşanan olayların, her şeyde olduğu gibi, sanata ve sanatçıya da nasıl yön verdiğini gösteriyor bize. Aman aman sanatsal terimlere boğulmadan, genel hattıyla ama ayrıntılı, yalın bir dilde okuyoruz sanatçıyı ve sanatını.
Bakınca işinde usta birçok sanatçı, tabiri yerindeyse, işiyle kafayı bozuyor ve belki de bu yüzden usta oluyor zaten ama ben ilk eşi Camille adına çok üzüldüm. Monet sanatı ve kariyeri uğruna yalnızlığa terk etmiş sanki kadını. Feministlik olarak da algılanmasın, bir insanın yalnızlık yüzünden bu dünyadan hastalanıp uçup gitmesi yüreğime dokunuyor.
Monet o kadar sıkı sıkıya tutunmuş ki resmine, gözlerindeki rahatsızlığı bile onu durdurmamış. Hatta öyle ki, ameliyatları sonrası yaptığı eserleri için soyut dışavurumculuk akımının temelleri olduğu söyleniyor.
Monet olmasa da bu seriden en az bir kitap okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum.
