Karıncalar daha önce saldırıya uğramış olmalarına rağmen, başlarına gelen seyelrde bir ahenk vardı. Hem kendileri hem de düşmanları, bir diğerini tamamen yok etmenin uzun vadede aptalca olduğunu bilirlerdi. Gerekli olan şey, eşitlikti. Ama insanlardan gelen bu saldırı biraz farklıydı. Sandaletli adamlar, karıncaları son bireylerine kadar yok etmek istiyorlardı. Bu bölge için yapılan bir savaş değildi. Bu yaratıklar sadece zevk için öldürüyordu ve umursadıkları tek şey kendi çektikleri acıydı. Böyle bir türlü anlasmak yapmak imkansızdı. Bu türe acıma gösterilemezdi.
Onlar asla yalnız hissetmezlerdi, çünkü onlar bir tamın parcalarıydı. Onlar asla pişmanlık duymazlardı, çünkü onların kendilerine ait bir amaçları yoktu