Mücellâ
Nazan BekiroğluMücellâ Gönderileri
Mücellâ kitaplarını, Mücellâ sözleri ve alıntılarını, Mücellâ yazarlarını, Mücellâ yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Zaman onu bırakmamıştı oysa. Yüzüne, sırtına, omuzlarına her gün yeni bir şey eklenirken, hatıralarından da her gün bir şey eksildi Mücellâ'nın. Her şey öyle uzakta kalmıştı ki Mücellâ ne zaman, sahi en son ne zaman o duyguyu hissetmişti? Hani bir ilkbahar sabahı insanı aniden uyandıran ve aydınlıklar içinde bırakan o yaşama sevinci? Sabahın köründe insanı bahçeye fırlatan kuvvet? Mavi bir mineyle, duvarın üzerinde açmış aslanağzı ya da beyaz limon çiçeğiyle burun buruna geldiğinde Mücellâ'ya yaşadığını hissettiren şey?
Kendi kaderinin kuyusuna düştüğünde dahi parmağının ucunu kıpırdatacak güçten aciz, sadece istemişti.
Eşyanın, sahibinden geri kaldığında nasıl bir yüke dönüştüğünü ilk kez anladım.
“Tanımaktır anlamanın ilk şartı. Sevmek anlamaktan sonra gelir…”
Sıradan bilindik bir hikaye. Yeşilçam tadında ama benim böyle bir hikayeye ihtiyacım varmış. Saatlerce oturdum okudum, hiç sıkılmadan. Yazardan okuduğum ikinci kitap. Evet biraz alaturka yazarımız ama güzel yazmış. Okurken duygulandım, bazı bölümlerde empati kurdum istemsizce iliklerimde hissettim yalnızlığı. Yaşlar da akıverdi tabi. İsmine ve kapağına bayılarak aldım, hikaye de güzeldi. Seni hiç unutmayacağım Mücellâ…
Razı geldi payına düşene. Demek hayat böyle bir şeydi. Buydu demek, bu kadardı onun nasibi.