Şair ve yazar İbrahim Tenekeci yönetiminde yayın hayatına başlayan Muhit, millet ve memleket olarak geçtiğimiz bu zor günlerde, dördüncü sayısıyla yürüyüşüne devam ediyor. Türk Edebiyatının her kuşaktan pek çok önemli isminin eserleriyle katkı sunduğu dergi, evde kalanlara zengin ve doyurucu bir içerik sunuyor.
Muhit’in Nisan sayısı Mehmet Narlı’nın “Yerliliğin İnşası” başlığını taşıyan yazısıyla selamlıyor okuyucuyu. Mehmet Narlı’yı “Şi’r-i Kadîm Bir Meş’ale midir?” yazısıyla M. Fatih Andı, “Kafa Tası Hikâyeleri”yle Beşir Ayvazoğlu izliyor. Usta çizer Hasan Aycın çizgisiyle, Ömer Lekesiz kısa ancak içli yazsıyla Muhit’e değer katıyor: “Sen en gerisine doğru yürürsün hatıralarının.”
Vefa Dosyası
Asım Gültekin “Vefa Kelimesinin İzinde” başlıklı yazısıyla ‘vefa’nın etimolojisini gözler önüne seriyor. Necip Tosun;Mehmet Akif, Nurettin Topçu ve Sezai Karakoç’un maruz kaldığı vefasızlığa değiniyor. Sibel Eraslan, “Vefa, yani bağlılık, mü’minliğin de ana vasfıdır. O, sözünde durmaktır” diyor. Erol Göka, ‘vefa’nın konumuna işaret ediyor: “Vefa, Dostun Sinesindeki Yuvamız.” Hüsrev Hatemi, vefa ve vefasızlığın izini sürüyor şiirimizde. Leylâ İpekçi, ‘vefa’nın güzel bir tanımını veriyor: “Bir dosta, bir ülküye, değere, bir memlekete, vatana, sevdiklerine vefa göstermek kişinin kendiliğinden, hesapsızca yaptığı bir eylemdir.” Mehmet Dinç, “Vefa Hatırdır” diyor. Ali Emre, “Kendi varlığını başkalarının yokluğu üzerine kurmaz” diyerek vefalı insanın portresini çiziyor. Mehmet Aycı, “Vefakârlık her türlü kırımdan, kıyımdan, yoksulluktan, yoksunluktan, bin türlü dünya tuzağından çıkarak bugünlere gelen milletimizin en büyük hasletlerinden biridir” sözleriyle kadim hasletlerimizden en önemlisinin vefa olduğunu belirtiyor. Osman Toprak “Erdemli ve fazilet sahibi bir kişi olabilmek vefalı olmaktan geçer”, Zeki Bulduk “İnsanım ve vefanın ancak yüreğinin sesini duyan insanların harcı olduğunu öğrendim” diyor. İbrahim Tenekeci ise “Vefa’nın Hikâyesi”ni anlatıyor: “Vefa, evvela sözüne sadık olmaktır.”
Şiir, Daima
Yaşayan tüm kuşaklardan şairlere yer veren derginin şiir sayfaları, Ahmet Edip Başaran’ın “Oda Sıcaklığı” isimli şiiriyle açılıyor. Arif Ay’ın “Mâhûr Şarkılar / 4”, Ahmet Kot’un “Aşkın Dört Hali”, Cahit Koytak’ın “Arka Sokakları, Şehrin”, Mustafa Muharrem’in “Pay”, Mustafa Ruhi Şirin’in “İlk Ninni”, Zeynep Kot Tan’ın “Çıplak Dağda Bir Gece”, Murat Güzel’in “Keder”, Levent Dalar’ın “Kırmızı Pabuçları” ve Eren Safi’nin “Çıkış” isimli şiiriyle devam ediyor. Ali Sali, Adem Yazıcı, Eyyüp Akyüz, Metin Erol, Nurettin Durman, Cengizhan Konuş, Ayşe Çelikkaya, Ervanur Erdoğan, Ömer Faruk Topçu ve Zülal Sema bu sayıya şiirleriyle katkı veren diğer isimler. Aynur Dilber ise “Üzgün Bir Kurşun” şiiriyle Muhit’in arka kapağını süsleyen isim oluyor: “Dikenin yurdu gül değilse neresi”
Dördüncü sayının öykü sayfaları da oldukça zengin. Güray Süngü “Virüs”, Kâmil Yeşil “Mezar Kazıcılarım”, Ayşegül Genç “Öncü Göç”, Abdullah Harmancı “Annen Gidiyor”, Mustafa Nezihi Pesen “Bahar İlahisi” ve Hüseyin Ahmet Çelik “Yok, Ses Yok” isimli öyküsüyle Muhit’e katkı sunan hikâyeciler.
Ercan Yıldırım “Avrupa Merkezciliğin Kuruluşunda Oryantalist Tezleri, İslam ve Osmanlı’nın Değersizleştirilmesi”, Kemal Sayar “Hayat Zor”, Leylâ İpekçi “Yabancı ‘Okullar’da ‘Yerli’ Okuyanlar”, Hatice Ebrar Akbulut “Münhasıran Yürümek”, Dursun Çiçek “Tabiatın Doğasını Bozduk”, Abdullah Kasay “Tek Başına Hayatta Kalmanın Cazibesi”, Erol Yılmaz “Milletin Evinde Millet Kütüphanesi”, Selim Cerrah “İstikamet Şuuru”, Tuba Kaplan “Roman, Eleştiri ve Hakikat Üzerine” ve Suavi Kemal Yazgıç “Bir Şiir Öznesi: Hüseyin Atlansoy” başlıklı yazılarıyla Muhit’in Nisan sayısına omuz veren diğer isimler oluyor.
