Mürebbiye
Stefan ZweigMürebbiye Sözleri ve Alıntıları
Mürebbiye sözleri ve alıntılarını, Mürebbiye kitap alıntılarını, Mürebbiye en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu duygu sana da yabancı değildir eminim, trenle geçerken veya bir doğa yürüyüşünde uzakta bir ev görürsün ve birden, niçin burada yaşamıyorum ki, diye düşünürsün. Burada mutlu olabilirdim.
Yaşananlar, bizi terk ettikleri saniyede yaşanmış, bitmiştir.
Sayfa 37Kitabı okudu
Bir kere yemin edildi mi, ona sadık kalınmalı.
Sayfa 54Kitabı okudu
Samimiyetle seven, çoğunlukla aşağılanır, ihanete uğrar
“ Günümüzün oyuncuları böyle bir şeyi kabul edebiliyorlar işte ! Para için, şu lanet olası para için Shakespeare’in dizelerini makinelerin içine tükürüp sanatı kepaze ediyorlar.Bunlar halkı eğitip gençlere bir şeyler öğretecek yerde yaşayan sözcükleri sakatlıyorlar. Günümüzde paradan başka bir şey geçerli değil,bir de yapabildiğiniz kadar reklam.Bunu yapamayan yok olup gidiyor.”
Sayfa 44
" ... iki hafta boyunca kitap okumak ,yürüyüşe çıkmak ,hayal kurmak ,rahatsız edilmeden uzun uzun okumak ,iki hafta boyunca telefonsuz ve radyosuz yaşamak ,konuşmak zorunda olmamak, bir anlamda rahatsız edilmeden kendim olmak istiyorum ."
Onlar düşman , etraflarındaki herkes bunu hissediyor , onlar artık bağışlayamayan iki kararlı düşman. Çünkü dünden beri artık çocuk değiller.
Sayfa 27 - Optimum KitapKitabı okudu
İnsana mutluluk kadar sağlık katan bir şey yoktur ve en büyük mutluluk da bir başka insanı mutlu etmektir.
Sayfa 66 - EpubKitabı okudu
Bilincine varmasam da, yıllardır özlemini çektiğim tek şey tam bir sessizlik ve dinlenmeymiş aslında.
Sayfa 40Kitabı okudu
İki hafta boyunca kitap okumak, yürüyüşe çıkmak, hayal kurmak, rahatsız edilmeden uzun uzun okumak, iki hafta boyunca telefonsuz ve radyosuz yaşamak, konuşmak zorunda olmamak, bir anlamda rahatsız edilmeden kendim olmak istiyordum.
İnsan trenden veya bir gezinti sırasında bir ev görür ve ansızın şöyle bir düşünceye kapılır: ah, niçin burada yaşamıyorum ki?
Sayfa 76Kitabı okudu
Ümitsizliğimi paylaşabileceğim, güvenebileceğim hiç kimse yoktu.
"İki hafta boyunca kitap okumak, yürüyüşe çıkmak, hayal kurmak, rahatsız edilmeden uzun uzun okumak, iki hafta boyunca telefonsuz ve radyosuz yaşamak, konuşmak zorunda olmamak, bir anlamda rahatsız edilmeden kendim olmak istiyordum."