Onu ağzından öptü; ağzın içinden boğucu klorofonn kokusu yükseliyordu ama Sambikin şimdi Moskova’nın içinden her ne yayılsa soluyabilirdi.
"Dursanıza, hastayım ben," diye rica etti Çestnova.
"Afedersiniz," dedi Sambikin çekilerek. "Her şeyi yok eden şeyler vardır, siz onlardan birisiniz. Sizi gördüğümde düşünmeyi unutmuştum, öleceğimi sanmıştım...