Viyana Çocuklar Korosu'nun müzik öğretmeni bir kadına ,korodaki çocukların büyüdüklerinde bile kendi başlarına bir şey yapma yetisinden yoksun olduklarını anlatıyordu.
Arkadaşlık, büyük oranda hesaba ve çıkara indirgenmiş bu yaşam biçiminde birbirini yakından tanımak, ama birbirine yakınlaşıp içini açmamak demekti.
Falcı kadınlar kilise günlerinde ciddi ciddi oğlanların yazgılarını okuyorlardı ellerinden; kadınlar için ise gelecek, bir şakadan başka bir şey değildi.
Hoşa giden her düşüncenin ardından kapanıyor kapılar ve köreltici, düşüncelerimle yeniden yalnız kalıyorum. Daha hoş şeyler yazmak isterdim, ama bir şey yok ki.