Üç yıl önce okuyup şimdi tekrar gözden geçirdiğim bir kitap.
Bir müslüman olarak aslında ne kadar şuursuz olduğumuz gerçeği aslında çok bariz. Evet şuur diyorum çünkü müslümanlık deyince sadece kelime-i şehadet getirmek olarak anlıyoruz. Sadece dil ile ikrar ediyoruz. Oysa ki kalp ile tasdik edip bunu da hayatımıza yansıttığımız zaman tam anlamıyla müslüman oluruz. Ama neden farkında değiliz. Neden bu kadar gayriihtiyari bir şekilde hayatın akışına kapılıyoruz. Neden ipin ucunu bırakıyoruz. Neden tutamıyoruz...??
"Namaz ne bir alışkanlık ,ne de üstümüzden atmamız gereken bir agırlıktır... O bir anma ,arınma ve adanma ameliyesidir... Diger bir anlamıyla da kendinle yüzleşme ve Rabbinle sözlesme girişimidir..." diyor sevgili Ramazan KAYAN hoca. Peki biz hangi şuurla kılıyoruz. Ya da kılmıyoruz? Aslında yeniden ayağa kalkmanın bir yerlerden başlamanın metodudur namaz. Hem dünün, hem bugünün, hem de yarının telafisidir. Ve yine ekliyor Ramazan Hoca "Namaz insanı inşa eder." Yeniden diriliş için Allah bizleri selametinden, huzurundan, rahmetinden, sevgisinden ve bereketinden mahrum etmesin. (Amiiiin) Dua ile... ⚘
