Nazım Hikmet Çocuklarla

Karşı yaka memleket, sesleniyorum Varna'dan, işitiyor musun? Memet! Memet! Karadeniz akıyor durmadan, deli hasret, deli hasret, oğlum, sana sesleniyorum, işitiyor musun? Memet! Memet! ........................

Reklam

M!

Kıymet Coşkun; "Gelecek umutsuz değildir. Çocuklarımız hayatta kaldığı sürece..."

M!

Yahya Kemal; "Sen bu pis ve uyuz kediyi böyle övmesini biliyorsun, şair olacaksın."

M!

İri damlalarla dolu gözleri Her gece sofrada kardeşim neden? Sarıyor koluyla boş kalan yeri "Hep onun" yüzünü biz düşünürken. İşte dudakları sarardı yine Göğsünü şişirten şu hıçkırık ne? Yoksa o isim mi gelir diline Küçücük mazini düşündükçe sen?

M!

Kapıları çalan benim kapıları birer birer. Gözünüze görünemem göze görünmez ölüler. Hiroşima'da öleli oluyor bir on yıl kadar. Yedi yaşında bir kızım, büyümez ölü çocuklar. Saçlarım tutuştu önce, gözlerim yandı kavruldu. Bir avuç kül oluverdim, külüm havaya savruldu. Benim sizden kendim için hiçbir şey istediğim yok. ........... Çalıyorum kapınızı, teyze, amca, bir imza ver. Çocuklar öldürülmesin şeker de yiyebilsinler.