Elimde kitap kulağım Nazım'ın şiirlerini okuyan Genco Erkal'da. Orhan Kemal 3,5 yıl Nazım ile aynı mapusta yatmış. Şiir yazmaktan hikaye yazmaya geçmiş. Ha birde Fransızca ve felsefe dersleri almış üstattan. Yer yer resimler var kitapta.Gözlerimi kısıp bakıyorum Bursa hapishanesindeki mahkumların resimlerine. Nazım şiirlerinden bestelenmiş şarkılar eşliğinde okumaya devam ediyorum.. 1940 yıllar 2.Dünya harbi yokluk yılları. Bir şairin şiirlerini nasıl ortaya çıkardığını ,yaşama sevincini okuyorum Orhan Kemal'in kaleminden. Mutluluğun resmi çizilemez muhakkak ancak güzel bir eser okumanın sevinci ve böyle bir eserin bitişinin meydana getirdiği hüzün çizilebilir mi işte onu bilemiyorum.
