"Ölümün kardeşi olan uykunun ellerine en değerli, en kıymetli nakdimiz sayılan vaktimizi teslim ediyoruz. Hem vaktimiz boşa gidiyor hem ruhumuz bir azap kuyusunda can çekişiyor. Vaktimizin değerini bilseydik suya ekmek doğrardık. Öyle yapardı Davud-et Tâi. ‘’Nitekim fazla çiğnemek, zaman kaybettiriyor! Bir lokma çiğneyinceye kadar, birçok ayet-i kerime okuyabilirim! Niçin zaman zayi edeyim!’’ derdi. İşte vaktin kıymetini bilmek…"