Şunu bil ki kim nefsine özen göstermeyi bir kenara bırakır da tecrübeyi kavramak ile rızıklandırılırsa o kişi hayrı ve şerri anlama mertebesine ulaşır, nerede ve nasıl hareket edeceğini, nasıl tabir kullanacağını ve nasıl nitelemelerde bulunacağını bilir; idrake ulaşır, anlar ve hikmetle konuşur. Bu kişi bir öğüt dinlediğinde anlayışı, marifeti ve tavsif gücü artar, kıvrak zekâsı fazlalaşır ve ihtiyacı olan şeyler için (ilim gibi) mutlu olur.