“Hiç mutlu olmamış, dünyaya sadece acı çekmek için ufak bir gezinti yapmaya gelmiş olan birinin ölümü korkunç bir şeydir. Bir gülümseyişinin anısını saklamak bile çok zor.”
“Çünkü ne yazık ki, benim küçük kuşlarım, siz birinci tekil şahısta ve şimdiki zamanın haber kipinde, birinci grup fiillerden "sevmek"i asla kullanamayacaksınız.”
“Küçük kuşlarım, hayatımın en önemli anlarını oluşturan şeyleri asla bilemeyecek olmanızı düşünmek beni üzüyor.
Dünyanın bir tek kişinin etrafında döndüğü, sadece bu bir tek kişi için var olduğumuz, ayak seslerini, konuşmasını duyduğumuzda titrediğimiz, onu gördüğümüzde elden ayaktan kesildiğimiz o olağanüstü anları. Sarılırken onu incitmekten korktuğumuz, onu öperken yanıp tutuştuğumuz ve etrafımızdaki dünyanın bulanıklaştığı anları.”
İki engelli çocuğa sahip bir babanın yaşadığı zorlukları, içindeki çaresizliği toplumun bakış açısını gözler önüne koyuyor. Bu kitabı insanı değerlere saygı duyan tüm bireylerin mutlaka okuması lazım. Oldukça kısa ve açık bir dille yazıldığı için çok akıcı. Bazı yerler yazarımızın kara mizah anlayışıyla oldukça komik bazı yerler ise oldukça hüzünlü ve çaresizlik hissettiriyor.
Sizden özür diliyorum yavrularım.Bu şekilde dünyaya gelmenize neden olduğum ve geldiğiniz Dünya'da korkunç günler yaşamanıza sebep olduğum için...
Diyor yazar anlatısının bir yerinde...Bu özrü anlamayacaklarını, okumayacaklarını bilerek.Belki de hissedip bu özür için bile minnet duyabilirler babalarına...
Evlatlarıma yazdığım bir mektuptur