Uzuun bir macerasın sonuna geldim... Bu macerada birçok siyah detay vardı. Acı vardı, ağlayamama vardı, bol ağlama vardı, araya serpiştirilmiş umut kırıntıları ve yağmurun eşlik ettiği birçok anı vardı. Seri genelinde güzel ve özel olan her sahnenin arka planında yağmur vardı. Yağmur ile başlayan hikaye yağmur ile devam etti ve Yağmur ile sonlandı.
Karakterlere o kadar alışmışım ki mutlu sona rağmen buruk hissederek kapattım kitabın kapağını. Sonda Asi ve Karan'ın dilinden yazılmış mektupları okumak içimdeki duyguları daha da arttırdı. Onlardan vedalaşmak çok sevdiğim arkadaşlarımı bir daha ne zaman dönecekleri belli olmayan bir yolculuğa göndermek gibiydi. Mutlu olduklarını hep bileceğim ama eskisi gibi yan yana dip dibe olamayacağız...
Sıkıntılı günlerde, kitap okumakta zorlandığınız günlerde bu kitabı elinize alabilirsiniz. Yetişkin içerikli sahneler sizi okurken rahatsız etmiyorsa bu kitabı sevebilirsiniz. Yan karakterlerin bile büründüğü rollerinin bir nedeni var. Kitapta yer alan hiçbir kişi öylesine konuşmamış. Hepsinin acıları, ayakta kalmak için sürdüğü savaş boyaları var. Zıtlıklara rağmen bir arada oldukça güzel duran bir enerjileri var.
Kitapta çok kayıplar oldu, acılar kağıttan gemi olup yüzdü, mucizeler oldu, çocuklar ağladı, çocuklar mutlu oldu, çocuklar var oldu, çocuklar yok oldu. Bir çocuk büyüdü, bir kadın içindeki çocukla barıştı. Birçok olay oldu ama karakterlerin hiçbiri değişmedi. Ne diyebilirim ki daha...#okudumbitti
