İnsanın zöhdə meyil etməsinin bir kökü, onun azadlıqsevər olmasıdır. İnsan fitri olaraq əşyalara sahib olmaq və onlardan bəhrələnmək istəyir, lakin əşyaların onu xaricdən güclü etdiyi qədər, daxildən də zəif və zəlil etdiyini, öz quluna çevirdiyini görərək, bu həyatın müqabilində tüğyan edir. Bu tüğyanın adı "zöhd"dür.